وقتی مرُدم

وقتی مرُدم روی قبرم ننویسید که بودم

وقتی مرُدم روی قبرم ننویسید نه شعری نه شعاری

نمی خواد سنگ روی قبرم بذارید...

وقتی هر اومدنی رفتنی داره

نمی خواد گل روی قبرم بکارید...

خیلی وقتها پیش از این مرده بودم

بدون سنگ ُ بدون نام و نشون می خوام باشم

برای مردنم کسی رو خبر نسازید

نامه ای که گر افتد به دست خواهرم

وگر افتد به دست دلبرم ُ اشکش فرو ریزد

وقتی مردم روی قبرم ننویسید که بودم

مادر:اگر روزی رفیق مهربانی آمد سراغ من

بگو:فرزندم به ناکامی جان داد وتا آخرین لحظه عمر به سختی سخن می گفت:

خداحافظ عزیزانم

خداحافظ رفیقانم

خداحافظ؟!